Anneke van Doorne-Huiskes (1941) is socioloog in hart en nieren en grenzeloos actief, als wetenschapper maar ook als zelfstandig ondernemer en in haar vele bestuurlijke functies. Haar wetenschappelijke interesse lag en ligt op het terrein van ongelijkheden tussen vrouwen en mannen op de arbeidsmarkt en binnen organisaties in Nederland maar ook in andere welvaartstaten. Als geen ander had en heeft Van Doorne-Huiskes een neus voor de urgente maatschappelijke kwesties die nadere aandacht verdienen, en daarbij het besef van een duidelijke noodzaak om dit op een doordachte wetenschappelijke wijze aan te pakken.
Van Doorne-Huiskes promoveerde in 1979 aan de Universiteit Utrecht, waar zij ook studeerde, met een dissertatie over Vrouwen en Beroepsparticipatie. Vanaf 1988 was zij hoogleraar, eerst aan de Landbouw Universiteit Wageningen, vervolgens aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, en tot slot aan de Universiteit Utrecht. Zij was één van de oprichters van VanDoorneHuiskes en partners, een onderzoeks- en adviesbureau op het gebied van arbeidsmarkt en personele vraagstukken (1987). In die hoedanigheid was zij betrokken bij tal van onderzoeks- en adviestrajecten op het gebied van (gender) diversiteit. In haar werk werd zij gedreven door de vraag of in Nederland en elders het talent van vrouwen voldoende wordt benut. Waar doen zich nog obstakels voor, waar kan het beter? En hoe kunnen we, in een wereld van competitie en nadruk op individuele prestaties, het werk van mannen en vrouwen zo organiseren dat er tijd blijft voor ouderschap, zorg en een leven naast het werk?
Van Doorne-Huiskes vervulde vele bestuurlijke functies en is nog steeds actief als bestuurder. Zo was zij voorzitter van TECENA (1998-2001), van het Gebiedsbestuur Maatschappij- en Gedragswetenschappen van NWO (2000 tot 2006), en van de Vereniging van Vrouwen met een Hogere Opleiding (2008 tot 2014). Voorts was zij onder meer lid van de Commissie Vrouw en Arbeid van de Sociaal-Economische Raad, van de Raad van Toezicht ING Nederland, de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling, de Centrale Commissie voor de Statistiek, en het Begeleidingscollege Sociaal-Cultureel Planbureau.
Gedurende haar loopbaan heeft zij meerdere, door NWO en de Europese Commissie gefinancierde, grote onderzoeksprojecten weten binnen te halen zoals Nieuwe organisatievormen en werknemers van de toekomst, en Quality of Life in a Changing Europe. Het geloof en vertrouwen dat Van Doorne-Huiskes daarbij in jonge vaak vrouwelijke onderzoekers en promovendi uitstraalde, was stimulerend en essentieel. Meerdere boeken zijn door haar geschreven en vaak in samenwerking met collega’s waaronder Vrouwelijk talent werkt (2010), Quality of life and work in Europe (2010) en Women and the European labour markets (1995).
Tot slot, het werk en de activiteiten van Van Doorne-Huiskes kenmerken zich door de succesvolle combinatie van enerzijds wetenschappelijke distantie en anderzijds maatschappelijke en individuele betrokkenheid. Daarbij hoort het stellen van de juiste relevante vragen, het niet op sleeptouw laten nemen door gewenste antwoorden, maar blijven zoeken naar feiten en de mechanismen die deze feiten kunnen verklaren.